عباس یمنى شریف؛ نغمه‌سراى کودکان
من یار مهربانم
دانا و خوش‌بیانم
گویم سخن فراوان
با آن‌که بی‌زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی‌زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم
عباس یمینی‌شریف را خیلی‌ها با همین شعر بسیار مشهور «من یار مهربانم» می‌شناسند. شاعری که می‌توان او را از نخستین شاعران و نویسندگان کودک و نوجوان در ایران دانست.امروز 28 آذرماه، بیست‌ودومین سالگرد درگذشت این فعال حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان است.
عباس یمینی‌شریف اول خرداد ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد. در پنج سالگی به همراه خانواده‌ی خود در باغی واقع در دربند که آن زمان دهکده‌ی کوهستانی کوچک و آرامی بود، اقامت کرد و از همان زمان برای تحصیل وارد مکتب‌خانه شد.در محیط مکتب‌خانه، تنها آهنگ کلمات و جملات که در قرائت متن‌های سنگین و آموزش درس‌های مختلف به کار گرفته می‌شد، شور و شوقی در او برمی‌انگیخت و توجه او را به خود جلب می‌کرد. اهمیتی که او به وزن و آهنگ در شعر کودکان می‌داد از داشتن چنین توجهی در کودکی برخاسته بود.
او نخستین شعر خود را زمانی که در کلاس سوم ابتدایی تحصیل می‌کرد سرود که مورد تشویق معلمش هم قرار گرفت. البته زمانی به طور جدی سرودن برای کودکان را آغاز کرد که در دانش‌سرای مقدماتی آموزگاری با ادبیات کودکان دیگر کشورها آشنا شد. او در آن‌جا به تعدادی کتاب‌های خارجی برای کودکان دست یافت و برای نخستین بار در مقابل چشمان خود کتاب‌هایی با تصاویر زیبا و موضوعات جالب و ساده برای کودکان یافت. از آن پس او به تهیه‌ی کتاب‌هایی برای کودکان ایران پرداخت و این کار را با ترجمه‌ی یک کتاب انگلیسی و سرودن شعرهای برای‌ی کودکان آغاز کرد.
یکی از نخستین سروده‌های این شاعر برای کودکان، در سال ۱۳۲۱ در روزنامه‌ی نونهالان چاپ شد. یک سال بعد با برنده شدن در نخستین مسابقه‌ی شعر برای کودکان به عنوان شاعر کودکان شناخته شد و از سال ۱۳۲۴ سروده‌هایش به کتاب‌های درسی دوره‌ی دبستان راه یافت.یمینی‌شریف در همان سال مجله‌ی «بازی کودکان» را منتشر کرد که توانست به سبب زبان و محتوای مناسب با کودکان ارتباط برقرار کند.شاعر «باغ دوستی» در سال 1335 با همکاری جعفر بدیعی نخستین شماره‌ی مجله‌ی «کیهان بچه‌ها» را منتشر کرد و تا سال 1358 سردبیر این نشریه بود.این شاعر غیر از نوشتن برای کودکان و نوجوانان، فعالیت‌های دیگری نیز داشت. از آن جمله می‌توان به بنیان‌گذاری جایزه‌ی ادبی عباس یمینی‌شریف برای تشویق نویسندگان و تصویرگران ایرانی، نگارش کتاب اول ابتدایی، کتاب اول و دوم برای بزرگ‌سالان نوآموز، کتاب‌های آموزشی برای پدران و مادران و مقاله‌های آموزشی و اجتماعی در روزنامه‌ی کیهان آن زمان اشاره کرد.
شعرها و داستان‌های عباس یمینی‌شریف برای کودکان و نوجوانان به‌صورت کتاب‌های متعدد به چاپ رسیده است. نخستین کتاب شعر او به نام «آواز فرشتگان» در سال ۱۳۲۵ به چاپ رسید.
«گربه‌های شیپورزن»، «دو کدخدا»، «بازی با الفبا»، «آوای نوگلان»، «در میان ابرها»، «گل‌های گوناگون»، «آه ایران عزیز»، «فارسی، زبان ایران» و «خانه‌ی بابا علی» از دیگر کتاب‌های او برای کودکان است.
آن‌چه در شعرهای این شاعر بیش از همه به چشم می‌خورد، ایران، کودکان و طبیعت است. مهر به ایران همواره و در همه‌ی لحظات زندگی با این شاعر و نویسنده همراه بود.او که برای معالجه به آمریکا سفر کرده بود، هنگامی که مرگ خود را نزدیک دید، قصد بازگشت به کشور را کرد. در پاسخ به اصرار اطرافیان برای ماندن در آمریکا و استفاده از امکانات آن‌جا برای معالجه گفت: من فرزند آن آب و خاکم. باید در کوهپایه‌های البرز، در خاک ری دفن شوم.و چنین هم شد. او در بیست‌و هشتم آذر ماه سال 1368 چشم از جهان فروبست اما شعرهایش در حافظه‌ی همه‌ی کودکان ایرانی ثبت شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین زندگی برای حک بر سنگ مزار خود سرود، گفت:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینى شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
ایبنا نوجوان
