معرفی کتاب: بازی های مشارکتی
بازی های مشارکتی
تالیف: فرشته سبحانی
تصویرگر: شهرزاد جعفری تهرانی
نشر: آموزش
این باور غلط که ما مردم تکرو هستیم و هرگاه که بخواهیم دسته جمعی دست به کاری بزنیم با شکست روبرو میشویم؛ دیرزمانی در حافظه جامعه ما ماندگار شده بود، اما به تدریج با پیشرفت علم این تئوری محکوم به شکست شد. در زمانی که بازیهای میدانی در ایران رونق چندانی نداشت دلمان به چند مدالی که کشتی گیران یا وزنهبرداران نصیبشان میشد خوش بود، اما امروزه جوانان ما ثابت کردهاند که در بازیهای مشارکتی نیز حرفهای زیادی برای گفتن داریم.
کتاب مفید بازی های مشارکتی میخواهد به ما ثابت کند که روح همکاری و تعاون را باید از همان کودکی در اندیشه آنها جا انداخت و ترس و وحشت را با جمع بودن با تمرینهای شاد از روح آنها زدود.
«اما انگیزه اصلی انتشار این کتاب ارائه بازیهایی برای کودکان است که در آنها بر ایجاد و افزایش مهارتهای اجتماعی و توجه به مشارکت و برقراری ارتباط با گروه تأکید شده است. همچنین به منظور هر چه کاربردیتر کردن بازیها و سهولت در اجرای آنها با توجه به عناصر فرهنگی موجود در جامعه امروز بازیها در چند مهدکودک تهران به وسیله مؤسسه توسعه مهارتهای کودکان (اتم) اجرا شده است»
در مقدمه زیبای مترجم آمده است:
«دوست داریم که فرزندانمان چگونه و در چه محیطی بازی کنند؟ محیطی تهدیدآمیز و سرشار از رقابت؟ یا محیطی امن و سرشار از مشارکت؟ دوست داریم فرزندانمان از فرایند بازی لذت ببرند یا نگران نتیجه بازی باشند؟ دوست داریم آنچه کودکانمان از بازی میآموزند سرمشقی منطبق بر ارزشهای ما در زندگی باشد یا ارزشهایی را الگو قرار میدهیم ولی ضد آن ارزشها او را در بازی تربیت میکنیم؟»
از بازی تعاریف گوناگونی ارایه شده است از آن جمله «بازی تفکر کودک است» و یا «تأثیر طبیعی بازی در دوران کودکی این است که کودک با بازیهای نمادین، نقشهای متنوعی را ایفا میکند که در سالهای بعدی محور هویت او میشود» و ما امیدواریم که کودکانمان با انجام این بازیها ارزشهایی چون همکاری، مشارکت، مشورت و مانند آن را تجربه کنند و در زندگی خود متجلی سازند بازیهایی که در کتاب بدان پرداخته شده است عبارتند از:
سالاد میوه، مهمانی، دوست من کمکم کن، تعادل کتاب، پانتومیم، زنجیره سازی، گروه به چند، تشکر، یارکشی، عکس یادگاری، دستش ده، پازل، قاطی کن، جدا کن، بازی با چوب کبریت، فوت من، فوت تو، تعادل توپ، صندلی بازی، بپر، بپر، خیلی بپر، تکمیل تصویر، نشانهگیری، قصهگویی، کتاب سازی، نقاشی گروهی، نقاشی بر پشت، رنگآمیزی، کجا بودی، مراقبت از طبیعت، دو مچ، یک مچ، پرنده پرواز کن، آب زندگی، توپ بازی بدون دست، به من اعتماد کن، درست یا غلط، لی لی دسته جمعی، شبکه خانواده، نقاشی بکش، پازل درست کن، رو به بیرون، گره و شکل سازی.
منبع: روزنامه عصر مردم
برای اطلاعات بیشتر مراجعه کنید به سایت: زبان زندگی
---
متاسفانه نویسنده کتاب خانم فرشته سبحانی در تاریخ ۲۴/۱۱/۹۰ بعد از تحمل یک دوره بیماری درگذشتند.مراسم یادبود ایشان روز پنجشنبه27 بهمن برگزار می شود.
معرفی کتاب: تاریخ ادبیات کودکان ایران
بخش یک : ادبیات شفاهی کودکان
- فصل یک - روایت کودکی یک سرزمین
- فصل دو - فرهنگ مردم و ادبیات کودکان
- فصل سه - روایتگران در گستره فرهنگ شفاهی
- فصل چهار - نخستین گونه‌های ادبیات کودکان در فرهنگ مردم
- فصل پنج - لالایی
- فصل شش - ترانه
- فصل هفت - متل و ترانه - متل
- فصل هشت - چیستان و لطیفه
- فصل نه - افسانه‌ها و روایت‌های عامیانه
بخش دو : ادبیات کودکان در دوران باستان
- فصل ده - ایران، از مادها تا ساسانیان
- فصل یازده - دین و فرهنگ در دوران باستان
- فصل دوازده - چگونگی زندگی کودک
- فصل سیزده - شکل‌گیری نهاد آموزش و پرورش در ایران‌زمین
- فصل چهارده - آموزش و پرورش در ایران باستان
- فصل پانزده - افسانه‌های دینی ایران باستان
- فصل شانزده - افسانه‌ها و داستان ملی ایران
- فصل هفده - ادبیات اندرزی و آموزشی
- فصل هژده - کهن‌ترین متن ادبی کودکان، درخت آسوریگ
بخش سه: تصویرگری کتاب در دوران باستان
- فصل نوزده - تاریخ تصویرگری کتاب در دوران باستان
معرفی کتاب: آموزش خلاق ریاضی پایه: فلسفه و روش
محمدهادى محمدى. تهران: چیستا، ١٣٨۷. ١۲۵ص. مصور سیاه و سفید. بها: ۲۵٠٠ تومان. ISBN
:964-7940-27-0
در این کتاب با چه مفاهیمی آشنا می شوید؟
این کتاب دو بخش دارد. در بخش نخست، موضوع آموزش خلاق ریاضی پایه برای کودکان، فلسفه و روش، روند تاریخی، دشواری ها و روش های آموزشی دانش ریاضی پایه بررسی شده است. همچنین به گونه ای پراکنده به توانایی ها و گنجایش های شناختی کودکانی که مخاطب این مجموعه هستند، گریزی می زند تا بزرگ ترها بدانند، کودکان مانند آنها نمی اندیشند و برای یادگیری دانش های منطقی نیاز به شگردهایی ویژه دارند.
بخش دوم، راهنمای آموزشی لولوپی +۱ است. راهنمای آموزشی لولوپی +۱ کوشش می کند تا آن جا که ممکن است، آموزگاران، مربیان و بزرگ ترها را با سازوکارهای آموزشی، استانداردهای آموزش ریاضی، ناگفته ها و زاویه های پنهان این کتاب آشنا کند.
مجموعه ی لولوپی با خیلی چیزها و خیلی کسان ناهمساز است!
شاید این خصلت کتاب های درسی باشد که نگارندگان آن، شیرین ترین چیزها را با تلخ ترین مفهوم ها و ریختها بسته بندی می کنند و به دست بچه ها می رسانند.
برنامه های درسی همیشه همین گونه هستند. گروهی آن بالا بالاها می نشینند و بعد می گویند همه ی بچه ها باید ریاضی بخوانند، و کمی هم درس اخلاق یا کلمات قصار درباره ی سودمندی دانش ریاضی چاشنی آن می کنند. کسی از آنها نمی پرسد که بچه ها با شنیدن این نام عجیب و غریب چه فکر می کنند؟ آیا درکی از آن دارند؟
برای آنها که این برنامه ها را می نویسند، این چیزها مهم نیست! تنها همه ی بچه ها باید کتاب ریاضی آنها را بخوانند. و اگر این کتاب ها را که مجموعه ای شکل و عدد بی روح هستند، متوجه نشدند، جای نگرانی نیست، می توانند دوباره سر همان کلاس بنشینند و باز همان درس را تکرار کنند. یا اگر خانواده و آموزگار تشخیص دادند، از کتاب های کمک آموزشی در همین زمینه استفاده کنند تا کتابی را که نمی فهمند، بفهمند. آن گاه نوبت گروهی دیگر می شود که در این سو و آن سوی شهر نشستهاند و کتاب های تست ریاضی پایه های گوناگون را می نویسند، از هر رنگ و شکلی. همه ی آنها البته در راستای همان کتاب اصلی هستند.
این داستان هر ساله تکرار می شود و گروهی که کارشان آماده سازی کودکان شش و هفت ساله برای کنکور است، تجارتخانهشان را درازا و پهنای بیش تری می بخشند. به راستی اکنون آیا سخنان شازده کوچولو معنا پیدا نمی کند؟ آیا دانش ریاضی به ابزار پولسازی برای گروهی که هدفشان تنها و تنها پول درآوردن از هر راهی و با هر افزاری است، تبدیل نشده است؟
اگر این کتاب ها برای کودکان ما دانشی نمی شود که بتوانند در روزگار بزرگسالی با کاربرد آن زمین را بشکافند و از دل زمین آب دربیاورند و کشت و کار و تولید کنند، برای آن گروهی که کتاب های تستی می نویسند و منتشر می کنند، پول که می شود!
بنابراین مجموعه ی لولوپی با کسانی که در اندیشه ی خرید و فروش احساسها، و نیازهای کودکان هستند و کودکان را برای سودجویی های خود نیاز دارند، ناهمساز است. مجموعه کتاب های لولوپی کودکان را برای تست زنی، کنکور و از این حرف های گنده آماده نمی کند، بلکه کوشش می کند چنین چیزهایی را از ذهنشان پاک کند!
فلسفه ی نگارش مجموعه های لولوپی
این مجموعه ی آموزشی در راستا و چارچوب آموزش خلاق کودک محور تهیه شده است و کوشش می کند که آموزش ریاضی را در الگویی تازه به کودکان ایرانی و همه ی کودکانی که با زبان فارسی آشنایی دارند، ارائه دهد.
بنابراین این مجموعه ی آموزشی با فلسفه ای ویژه تهیه شده است که با فلسفه ی آموزش و پرورش رسمی همسو نیست. فلسفه ی ما: آموزش برای گشایش است! گشایش و کشف! گشایش و کشف خود و جهان پیرامون!
ما برای آموزش ریاضی، کوشش می کنیم که آن را به بنیاد و اصل خود برگردانیم. همان گونه که شازده کوچولو می گوید: آنچه اصل است به چشم نمی آید...
شاید بتوانیم به کودکان بگوییم و نشان دهیم که دانش ریاضی آن نیست که شما را از آن می ترسانند و می هراسانند. برای همین در آموزش دانش ریاضی، اصل را بر آمیختن احساس ها و عواطف با شناخت منطقی قرار داده ایم. اگر قرار باشد سه گوشه را تعریف کنیم، نمی گوییم: شکل مسطحی است که از وصل کردن سه نقطه ی غیرواقع بر یک خط راست به دست می آید.
بلکه کوشش می کنیم این شکل را در طبیعت، در کوهها و در سنگها و در افزارها بیابیم و هرگز هم نام مثلث را به کار نمی بریم که از زبان روزمره و گنجایش ذهنی کودکان فراتر است. بنابراین در آموزش دانش ریاضی، ما دو سطح کارکردی مغز، یعنی بخش چپ را که کارکردهای منطقی دارد با بخش راست که کارکردهای احساسی و عاطفی دارد، به هم آمیخته و با آن «داستانک های لولوپی» را ساخته ایم. به سخن دیگر ما درس از نیاکان آموخته و به روش های گذشتگان برگشته ایم.
در آن روزگار که آدمی بر دیواره های غارها نقاشی می کرد، بین علم و هنر یا دانش ریاضی و هنر، جدایی وجود نداشت. هر دوی آنها برای انسان یک خاستگاه داشتند. همان گونه که کودکان همواره چنین بوده اند. به سخنی «کودکان کم سن و سال نیز مانند گذشتگان گرایش به مجزا کردن چنین فعالیت هایی ندارند. اتفاقی که می افتد این است که آنها در حین بزرگ تر شدن به گونه ای تربیت می شوند که به تدریج اندیشه، احساس، ادراک و رفتارشان بر این گونه جداسازی ها منطبق می شود»
آیا می توان دوباره به گذشته برگشت و احساس را با دانشهایی چون ریاضی پیوند داد؟
اگر ما بتوانیم چنین کنیم، از خشکی آنچه درباره ی دنیای ریاضی گفته می شود، کاسته خواهد شد و کمک می کند که کودکان آرام آرام این دنیای شگفت و شیرین را درک کنند.
اختیار نه اجبار
فلسفه ی ریاضی آموز لولوپی اختیار است نه اجبار، و این گفته ی افلاطون را سرلوحه ی کار خود قرار می دهد که: کودکان هرگز یاد نخواهند گرفت، مگر این که بخواهند یاد بگیرند. به گفته ی او آموزش اجباری هرگز به ذهن نمی چسبد.
البته باید گفت آنچه امروزه به آموزش اجباری (Compulsory education) شناخته شده است، اجباری برای بزرگسالان است که شرایط آموزش کودکان را فراهم سازند. بر پایه ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر همه ی کودکان باید آموزش ببینند. در این بند اجبار نهفته است. باید یعنی اجبار. اجبار برای دولت، جامعه و خانواده. همانند این که ما باید کودکان را از خطرهای گوناگون دور نگه داریم، آموزش اجباری نیز زندگی آنها را در آینده و در بزرگسالی آسوده تر می کند.
اما آموزش اجباری از گونه دیگری نیز وجود دارد. هنگامی که ما کودکان را مجبور به آموختن مواد و متن های دشوار و خشک، نامهربانانه و درک ناپذیر می کنیم. آیا کودکان را می توان با روش های نامناسب و افزارهای ناسنجیده آموزش داد؟ تفسیر سخن افلاطون به گونه ی دیگر این است: کودکان را نباید با آن روشها و افزارهایی که خسته کننده، کسالت بار و همراه با تنبیه و شکنجه است، آموزش داد. زیرا این گونه از آموزش بازخورد منفی دارد. کودکان به جای آموختن دوستی و دانش، نفرت و دشمنی را می آموزند. ما در ریاضی آموز لولوپی، می خواهیم به کودکان یادآوری کنیم که دانش ریاضی، دانش هراس و رنجش نیست. به سخن دیگر، این بار، فلسفه ی ما این است: ریاضی، دانشی برگرفته از طبیعت و سرشار از منطق و احساس است، پس باید برای کشف آن، احساس و هیجان کودکان را درگیر کرد.
روش ما نیز این است: آموزش ریاضی از راه هنر و زیبایی شناسی با توجه به آخرین دستاوردهای آزموده شده با کودکان.
آموزش ریاضی سخت تر یا آسان تر؟
ریاضی آموز لولوپی اگرچه کوشش می کند که کار آموزش ریاضی را از جنبه های گوناگون برای کودکان آسان تر و پرمایه تر سازد، اما کار بزرگ ترهای خانواده، مربیان مهد کودک و آموزگاران را ساده تر نمی کند. بزرگ ترها، آموزگاران و مربیان باید با ریزبینی با فلسفه ی آموزش خلاق ریاضی پایه آشنا شوند. اگرچه ممکن است بگویند که وقت کافی برای این کار ندارند! اما آنها که کودکان را دوست دارند و می خواهند آینده ای پربارتر و سرشارتر برای آنها بسازند، مجبورند که بخشی از زمان خود را برای نونهالان هزینه کنند. مشارکت در آموزش، اصلی شناخته شده در فلسفه ی آموزش خلاق است.
آموزش دانش ریاضی از راه ادبیات
چرا آموزش ریاضی از راه ادبیات؟
اما در جامعه هایی مانند جامعه ی ما، شیوه و سبک آموزش بسیار فرسوده و از کارافتاده است. آنچه امروزه در کشورهای پیشرفته به عنوان آموزش ریاضی مطرح است، آمیختی از روش های خلاق و هزینه بر کنشمحور است که کودکان را در هنگام آموزش به هیجان می آورد. تصور کنید در یک روز سرد پاییزی، در ساختمانی نیمه ویران که نام کلاس درس برآن نهاده شده است، سی تا چهل شاگرد کلاس اول در کنار هم بر روی نیمکت های گاهی شکسته نشستهاند و آموزگار کتاب ریاضی را گشوده است و برای این کودکان که برخی نگران نان شب، برخی نگران ناامنی در خانه و برخی نیز بیانگیزه برای آموختن هستند، از مجموعه ها سخن می گوید. این مجموعه ها تنها روی کاغذ حضور دارند و دانش آموزان هیچ گاه به گونه ای ملموس آنها را حس نمی کنند. چون حس نمی کنند نمی توانند مجموعه ها را تجسم کنند. و البته تجسم، بخشی از فرایند اندیشهورزی است که اگر حذف شود، گام های بعدی اندیشهورزی ناکارآمد می ماند. نویسنده برای جبران این کمبود، راه حلی را یافت که در مجموعه ی «فارسی آموز ادبی» به کار برده است و پاسخ شایسته ی آن را نیز گرفته است. باید ادبیات را محور قرار داد و کودکان را در آموزش به هیجان آورد.
در وضعیت امروزی من نویسنده نمی توانم کلاس های سرد و نیمه تاریک را به محیط های به ینه ی آموزشی تبدیل کنم. چون نیرو و توان آن را ندارم. اما می توانم با دنیای داستان، برای آنها فضاهای گرمی بسازم که در آن ریاضی را آموزش بینند و از آموختن آن لذت ببرند.
کدام کودکان می توانند از این مجموعه بهره ببرند؟
چهار سالگی زمانی است که شما می توانید داستانک های لولوپی را برای کودکان بخوانید، بی آنکه بر یادگرفتن مفاهیم ریاضی نهفته در آن پافشاری کنید. گام به گام به این هدف نزدیک شوید. راهنمای این کار در بخش دوم وجود دارد. آن را با ریزبینی بخوانید. به این نکته که کودک در کجا این آموزش را می بیند، خانه، کودکستان، یا دبستان توجه داشته باشید.
آموزش در خانه برای کودک یگانه، باید با هوشیاری همراه باشد. زیرا کودکان ریاضیپریش (ailuclacsy) هنگامی برای ما شناخته می شوند که در کنار کودکان دیگر بررسی و سنجیده شوند. این کار به مشاوران و کارشناسان زبده نیاز دارد. در چنین حالتی مجموعه کتاب های لولوپی می تواند به این کودکان بسیار کمک کند.
آیا کودکان ما کمتوان جسمی یا ذهنی هستند؟ در چنین حالتی چگونه باید به آنها دانش ریاضی را آموزش داد؟
این کتاب برای کودکان کم بینا و نابینا کاربرد ویژه دارد، زیرا آموزش های آن حسی و عاطفی است و شما می توانید از ابزارهای ویژهای مانند «لمس کن و بگو!» یا ابزارهای آموزش کنشمحور که در موارد گوناگون کاربرد آن سفارش شده است، بهره ببرید. همچنین کودکان کمتوان ذهنی نیز که نیازمند آموزش عاطفی هستند، می توانند از این کتاب بهره ببرند. بهترین مخاطبان این کتاب، کودکان ۴ ساله تا ۷ ساله هستند. با این همه در موارد ویژه می توان در سن های کم تر یا بالاتر نیز از این کتاب بهره برد.
افزارهای سنجش شما از مجموعه ی لولوپی چیست؟
اسنادی که صندوق پشتیبانی ازکودکان (یونیسف) در چارچوب کنفرانس داکا با نام «درک کیفیت آموزش» در سال ۲۰۰۵ منتشر کرده است، هرگونه نگرش کیفی به آموزش را بر بستر پنج بنیاد دیده است. این سند تاکید دارد که ارزیابی کیفی آموزش، برپایه ی عناصر پنج گانه ی آموزندگان، محیط، اندرونه، فرایندها و برآیندها (outcomes) انجامپذیر است. این بنیادها بخشی از حق کودکان برای ماندن، پشتیبانی شدن، پیشرفت کردن و مشارکت داشتن است. هنگامی که ما به کودکان آموزش می دهیم: باید این عوامل یا مولفه ها را ببینیم. و از خود بپرسیم:
ما به چه کودکانی آموزش می دهیم؟
محیط آموزشی آنها چگونه و از چه کیفیتی برخوردار است؟
اندرونه ی آموزشی یا محتوا که شامل متن و متن های رسانه ای و افزارهای تکنولوژیک و افزارهای مکمل آموزشی مانند بازیچه های آموزشی است، از چه کیفیتی برخوردارند؟
کیفیت فرایندهای آموزشی برچه مبنایی طراحی و برنامه ریزی شده اند؟
این بنیادها یا مولفه ها، از جنبه ی کیفی به چه برآیندها یا نتیجه ای می رسد؟
هرگاه می خواهید مجموعه کتاب های لولوپی یا هر کتاب و مجموعه ی دیگری را بسنجید، به این اصول که برآمده از آزموده ها و اندیشه های والا است، توجه کافی نشان دهید. مطمئن باشید که پاسخ هایی شایسته دریافت خواهید کرد.
منبع: شرکت نشر چیستا
معرفی کتاب: کتاب های سیب از مجموعه iq360 (پرورش هوش کودکان)
کتاب های سیب از مجموعه iq360 (پرورش هوش کودکان):
توی نمایشگاه کتاب امسال، به کتاب های جالبی برخوردم، مجموعه کتاب های سیب که توسط انتشارات روان سجی به چاپ رسیده. موضوعات خیلی جالبی دارند: مثلاً همین کتاب سیب قرمز، که برای کودکان 3 سال به بالا است، موضوع تشخیص تفاوت ها مطرح شده که به پرورش حافظه دیداری کودکان کمک شایانی می کند. البته این تنها یکی از مزایای این کتاب است. این مجموعه ها در قالب داستان هستند و در نهایت از کودکان خواسته شده که تصاویر کتاب را رنگ آمیزی کنند.
نام کتاب: می تونی بگی چه فرقی کردم؟
رده سنی: 3+
موضوع: پرورش و افزایش هوش، تمرکز، دقت، مهارتهای حسی-حرکتی و حافظه دیداری
نام انتشارات: روان سنجی
تلفن تماس: 66927323
اگر خواستید به نمایشگاه سر بزنید، توصیه می کنم به سالن 23 غرفه 28 (سالن ناشران عمومی) حتماً سر بزنید.
پازل های هوش کِن کِن: محاسبات ساده با چهار عمل اصلی
تازگی به مجموعه جالبی برخورد کرده ام که به شما هم معرفی می کنم. شاید خیلی از شما با پازل های ذهنی سودوکو آشنا باشید یعنی جداولی که بر اساس عملیات اصلی ریاضی، رابطه بین اعداد را کشف می کنید.
پازل های کِن کِن تقریبا نسل جدیدی از سودوکو هستند که امروزه بسیار شهرت یافته اند. مزیت هایی که بر پازل های سودوکو دارند باعث شده که در جهان خیلی زود مطرح شوند.
اگر بخواهم توضیحی در مورد انها بدهم باید بگویم که حتی پیچیده ترین جداول آن را نیز می توان صرفا با دانستن چهار عمل اصلی ریاضی یعنی جمع، تفریق، ضرب و تقسیم حل کرد.. پازل کن کن یک جدول مربعی است که می تواند از 3*3 تا 9*9 متغیر باشد و روش حل آنها استفاده از این عملیات ساده ریاضی و پر کردن خانه های خالی جدول اعداد با استفاده از کشف رابطه بین آنها است.
کن کن در سال 2004 توسط یک معلم ریاضی ژاپنی بنام تتسویا میاموتو ابداع شد . او پازل های کن کن را در سر کلاس های خود مطرح می کرد و با این روش به پرورش قوای منطق، تمرکز و محاسبه دانش آموزان می پرداخت. در سال 2006 کتابهای زیادی به این جداول اختصاص یافت و در سال 2008 با انتشار کن کن در امریکا موجی از استقبال عمومی از این پازل های ذهنی ساده اما هیجان انگیز به راه افتاد.
در ایران نیز نشر روان سنجی برای اولین بار پازل های هوش کن کن را در دو جلد گردآوری و چاپ نموده است که البته در نمایشگاه کتاب اردیبهشت سال جاری نیز به طور عمومی عرضه خواهد شد.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به ادرس زیر مراجعه کنید.
فکر می کنم برای اموزش غیر مستقیم ریاضی و تقویت مهارت بچه ها در چهار عمل اصلی محاسبات روش جالبی باشد یعنی هم بازی است و هم ریاضی!
آموزش علائم و زبان اشاره برای کودکان زیر دو سال
تازگی به مورد جالبی برخورد کرده ام. شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید امروزه گروهی از محققان روان شناسی روشی را ابداع کرده اند که با استفاده از علائم و نشانه ها یا به عبارتی با زبان اشاره بسیاری از چیزهایی که برای زندگی کودکان زیر دو سوال مهم است را به کودکان آموزش می دهند. به این ترتیب که با استفاده از زبان اشاره تقریبا مشابه علائمی که برای ناشنوایان وجود دارد با کودک ارتباط برقرار می کنند به این ترتیب با آموزش این علائم کودکانی که هنوز قدرت تکلم ندارند می توانند با نشان دادن علامتی با دست و بدن خود منظور خود را به ما بفهمانند یا به عبارت دیگر با زبان بی زبانی با ما حرف بزنند.
یکی از مشکلاتی که هر پدر و مادری و از جمله خود من با آن روبه رو هستند این است که نمی توانند منظور و هدف کودک خردسال خود را که هنوز حرف نمی زند متوجه بشوند و بارها و بارها در طول روز کودک به خاطر اینکه نتوانسته آنچه می خواهد را به ما منتقل کند شروع به گریه و زاری می کند و هم خودش و هم والدینش را عصبی می کند.
جالب اینکه با چنین روشی کودک می تواند برای مثال نشان دهد که آب یا شیر یا غذا یا بیسکوئیت می خواهد یعنی برای همه این چیزها نشانه های مجزایی وجود دارد. کودک می تواند به ما بگوید که خوابش می آید یا مثلا توپش را می خواهد حتی برای بسیاری از حیواناتی که در اطراف ما زندگی می کنند مانند گربه و سگ و پرنده نیز علائمی وجود دارد که کودکان به سادگی آنها را یاد می گیرند.
تا زمانی که خودم به چشم استفاده کودکان زیر دو سال از این علائم را ندیده بودم باور نمی کردم ولی حالا حتی پسر خردسال من نیز از چنین علائمی استفاده می کند و ارتباط ما با هم بسیار پیشرفت کرده، کمتر گریه می کند و بیشتر منظورش را به من منتقل می کند.
البته حیف که فعلا چنین امکاناتی به زبان انگلیسی وجود دارد در صورتی که اگر علاقمندانی در کشور ما هم پیدا شوند که چنین علائمی را با زبان فارسی تطبیق دهند استفاده از آن برای همه ایرانی ها ساده تر می شود. اما فعلا تا آن زمان می توان از چنین محصولات صوتی تصویری برای آموزش حتی زبان انگلیسی برای کودکان از سنین بسیار پائین بهره برد و یا آنکه هر والدین علاقمندی علائمی را برای خود طراحی کنند و به فرزندشان آموزش دهند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این مجموعه و چگونگی امکان تهیه آن به سایت انگیسی برای همه مراجعه کنید.