با بچه ها حرف بزنید؛ قصه نخوانید
روان‌شناسان و متخصصان کودک می‌گویند، صحبت‌کردن با کودکان هنگام خواب بسیار بیشتر از قصه‌خواندن قدرت تکلم آنها را افزایش میدهد. در صورتی که با کودکان هنگام شب به‌طور هدفمند سخن بگویید قابلیت تکلم آنها شش برابر بهتر از حالتی که برای آنها داستان می‌خوانید رشد خواهد کرد. حتی اگر کودک شما سن کمی دارد و قادر به حرف‌زدن نیست زمانی که صدای شما را می‌شنود و سعی میکند به‌گونه‌ای به آنها پاسخ دهد مهارتهای زبانی و تکلمی او به‌طرز شگفت‌آوری رشد میکند.
نکته جالب توجه این است که مطالعات نشان داده در کودکان بین سنین صفر تا چهار سال تماشای تلویزیون تقریبا هیچ تاثیری، نه مثبت و نه منفی، روی قابلیت‌های تکلمی کودکان ندارد. از صدها سال پیش والدین برای کمک به خوابیدن کودکان یا ارتباط برقرار کردن با آنها هنگام شب برای آنها قصه می‌گفتند. اگرچه بسیاری از متخصصان کودک این روش را برای بهبود تکلم کودکان مفید می‌دانند اما صحبت‌کردن با کودکان به مراتب تاثیر بهتری روی آنها دارد. گروهی از دانشمندان آمریکایی در تحقیقات خود متوجه شدند بسیاری از والدین برای رشد قدرت ذهنی کودکان خود برای جهت گفتن برای آنها کتاب را انتخاب می‌کنند و گاهی این کار را در نهایت دقت و وسواس انجام می‌دهند تا بهترین تاثیر را روی کودک خود داشته باشند اما حتی بهترین کتاب‌ها هم تاثیر بسیار کمتری از یک مکالمه کوتاه کلمه به کلمه بین کودک و مادر دارد.
دکتر فردریک زیمرمن از دانشگاه UCLA گفت: «بسیاری از متخصصان، والدین را تشویق می‌کنند برای کودکان خودشان قصه بخوانند تا به این ترتیب علاوه بر ایجاد حس آرامش در کودک، او را با لغات و اصطلاحات جدید آشنا کنند. اما با این روش نقش کودک در تبادل اطلاعات نادیده گرفته میشود و به این ترتیب کودکان ما به اندازه کافی سخن نمی‌گویند.»
محققان طی یک بررسی 275 کودک را بین سنین یک تا چهار سال مورد مطالعه قرار دادند و سعی کردند تاثیر عوامل مختلف مانند صحبت‌کردن آنها با والدین‌شان، صحبت‌کردن با دیگر کودکان و تماشای تلویزیون را بر قدرت تکلم کودکان بسنجند. بعدها از این از کودکان آزمایش‌هایی به عمل آمد تا قدرت تکلم و زبان‌آموزی آنها در سنین اولیه زندگی مورد بررسی قرار گیرد.
در پایان مشخص شد کودکانی که هنگام شب و قبل از خواب با پدر و مادر خود صحبت می‌کنند نسبت به کودکانی که فقط قصه گوش می‌دهند حدود شش برابر بهتر سخن می‌گویند. این گروه از کودکان لغات بیشتری را می‌دانستند، بهتر از کلمات استفاده می‌کردند و اشتباهات کمتری در صحبت‌کردن خود داشتند. شاید یکی از دلایل آن، این است که والدین هنگام سخن گفتن با کودکان‌شان اشتباهات آنها را تصحیح می‌کردند اما در زمان قصه‌گفتن این امکان وجود ندارد. کودکانی هم که به داستان گوش می‌کردند در نهایت در قابلیت سخن‌گفتن خود رشد کرده بودند اما میزان آن چندان قابل توجه نبود. در این میان کودکانی هم که قبل از خواب به تماشای تلویزیون می‌پرداختند تقریبا هیچ پیشرفتی از خود نشان ندادند و قدرت تکلم آنها تغییر چندانی نکرد.
مطالعات کارشناسان نشان‌داد؛ کودکان طی یک روز به‌طور متوسط نزدیک به 13 هزار لغت جدید را از طریق والدین خود یا افرادی که در محل زندگی آنها حاضر می‌شوند، می‌شنوند و همچنین نزدیک به 400 بار با والدین خود به‌طور مستقیم گفت‌وگو می‌کنند. والدین باید از این فرصت‌ها نهایت استفاده را ببرند و با تصحیح اشتباهات کودکان و معرفی لغات جدید به آنها قدرت مکالمه کودکان‌شان را تا حد ممکن بالا ببرند. اما یادتان باشد که فقط صحبت‌کردن صرف با کودکان کافی نیست و والدین باید تلاش کنند کودک خود را به حرف‌زدن تشویق کنند. حتما به کودکان خود اجازه دهید افکار شان را بیرون بریزند حتی اگر در حد چند کلمه بی‌معنا باشد، یعنی آنها را به گفت‌وگو تشویق کنید.
منبع: روزنامه شرق
والدین بیشتر از دوز مورد نیاز به کودکان خود دارو می دهند
پژوهشگران علوم پزشکی در کارولینای جنوبی هشدار دادند که خطاهای دارویی، کودکان را در معرض مصرف دوز بیش از حد داروهای مسکن قرار می دهد و سلامت آنها را به خطر می اندازد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، این متخصصان تاکید کردند: والدینی که به کودکان خود داروهای مسکن می دهند باید خیلی بیشتر مراقب و محتاط باشند و مطمئن شوند که دوز مناسب دارو را به کودکشان بدهند.
این کارشناس با مطالعه روی گروهی از کودکان که طی سال های۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ میلادی برای آنها از این قبیل داروها تجویز شده بود، دریافتند که در این مدت ۱/۴ درصد از کودکان، دوز بیش از حد دارو را دریافت کردند.
به گزارش شبکه خبری سی بی اس نیوز، مشکل بزرگتر اینکه هر چه سن کودک پایین تر باشد احتمال اینکه دوز بالاتری از دارو را دریافت کند، بیشتر می شود.
دکتر ویلیام تی. باسکو جی آر، استادیار و رییس بخش عمومی اطفال در دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی دراین باره خاطرنشان کرد: هدف ما از انجام این بررسی ها مشخص کردن خطر مصرف دوز بالای دارویی در این گروه سنی بوده که البته به نتایج نگران کننده ای نیز دست پیدا کردیم.
گزارش کامل این بررسی در نشست سالانه انجمن های آکادمی اطفال در دنور ارائه شده است.
منبع: سایت پزشکان بدون مرز
معرفی کتاب: کتاب های سیب از مجموعه iq360 (پرورش هوش کودکان)
کتاب های سیب از مجموعه iq360 (پرورش هوش کودکان):
توی نمایشگاه کتاب امسال، به کتاب های جالبی برخوردم، مجموعه کتاب های سیب که توسط انتشارات روان سجی به چاپ رسیده. موضوعات خیلی جالبی دارند: مثلاً همین کتاب سیب قرمز، که برای کودکان 3 سال به بالا است، موضوع تشخیص تفاوت ها مطرح شده که به پرورش حافظه دیداری کودکان کمک شایانی می کند. البته این تنها یکی از مزایای این کتاب است. این مجموعه ها در قالب داستان هستند و در نهایت از کودکان خواسته شده که تصاویر کتاب را رنگ آمیزی کنند.
نام کتاب: می تونی بگی چه فرقی کردم؟
رده سنی: 3+
موضوع: پرورش و افزایش هوش، تمرکز، دقت، مهارتهای حسی-حرکتی و حافظه دیداری
نام انتشارات: روان سنجی
تلفن تماس: 66927323
اگر خواستید به نمایشگاه سر بزنید، توصیه می کنم به سالن 23 غرفه 28 (سالن ناشران عمومی) حتماً سر بزنید.
مقاله: چرا بعضی از بچه ها از حمام کردن می ترسند؟
چرا بعضی از بچه ها از حمام کردن می ترسند؟
اگر می خواهید کودک شما بدون ایجاد دردسر حمام برود، دست و صورتش را بشوید یا مسواک بزند، باید قبل از رسیدن زمان این کارها، بارها و بارها این مساله را برایش یادآوری کنید. کودکان دوست ندارند که بازی آنها را ناگهان متوقف کنید و آنها را به حمام ببرید.
اگر خودتان را جای آنها بگذارید به آنها حق می دهید. آیا دوست دارید وقتی با یکی از دوستانتان مشغول گفت وگوی تلفنی هستید، کسی شما را مجبور به انتقال زباله ها به خارج از خانه کند؟ بنابراین موضوع این نیست که کودک شما از استحمام خوشش نمی آید بلکه دوست ندارد ناگهان و بدون اطلاع قبلی مجبور به ترک کار مورد علاقه اش شود و به حمام برود. بیشتر کودکان آب را دوست دارند و برای دست و پا زدن در حمام نیاز به تشویق ندارند و تنها وظیفه شما نظارت و کمک است و اینکه باید این کارها را بارها و بارها به آنها یادآوری کنید. البته دانستن برخی نکات می تواند به شما والدین کمک کند کمتر در زمینه شست وشو و نظافت بچه ها به ویژه حمام رفتن دچار مشکل شوید.
بعضی از بچه ها از شست وشوی سرشان متفرند زیرا از اینکه آب داخل دهان و بینی آنها برود یا شامپو چشم شان را بسوزاند واهمه دارند یا اینکه چون مجبورند چشم شان را ببندند دچار دلهره و ناراحتی می شوند. پس اجازه بدهید کودک، شما را هنگام شست وشوی سرتان تماشا کند و با استفاده از شامپوی مناسب کودک که چشم را نمی سوزاند به او نشان دهید که نباید چنین دلهره ای داشته باشد. به زبان کودکانه و مناسب سنش علت استفاده از شامپو و صابون را توضیح دهید. بعضی از کودکان از چنگ زدن موها می ترسند. فراموش نکنید پیش از هر کار باید به آنها اطلاع دهید اما در این کار افراط نکنید. به عنوان نمونه: «حالا می خواهم موهاتو چنگ بزنم، ۱، ۲، ۳ و حالا با آب سرتو می شورم.» برخی کودکان از اینکه آب از روی سرشان به صورتشان بریزد، ناراحت می شوند. در این صورت مانعی (مانند دست خودتان) برای جلوگیری از ریزش آب و کف روی صورت او استفاده کنید. اگر او از دوش حمام و ریزش آب واهمه دارد با یک کاسه کوچک روی سرش آب بریزید.
در هر حال بعضی کودکان از حمام کردن لذت نمی برند. شما باید به این موضوع اهمیت بدهید و سعی کنید که علت آن را بیابید. اگر کودک شما از آب می ترسد به تدریج و با بازی در او ایجاد احساس امنیت کنید. به عنوان نمونه ابتدا اجازه بدهید در لگن یا وان بایستد و شما را نگه دارد تا بدنش را به آرامی لیف بزنید و به تدریج او را به دوش نزدیک کنید. صبر بیشتر برای دستیابی به موفقیت الزامی است. استفاده از شامپوهایی که در بسته بندی های رنگی با اشکال خاص هستند یا وسایل بازی در حمام که کف و حباب درست می کند، می تواند حمام رفتن را برای کودک شما لذت بخش کند و نوعی تفریح و بازی باشد.
منبع:
دکتر محمدولی سهامی
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران
کم خونی فقر آهن در شیر خواران
کم خونی فقر آهن در شیر خواران :
آنمی فقر اهن شایعترین بیماری خونی در دوره شیرخوارگی و نوزادی است. این نوع کم خونی ناشی از کمبود آهن برای ساخت هموگلوبین در گلبولهای قرمزخون می باشد.خوشبختانه این مشکل قابل درمان است و به درمان به خوبی پاسخ میدهد.
آهن در ابتدای روده باریک و دوازدهه جذب میشود و از انجاییکه حدود ۱۰ درصد آهن رژیم غذایی جذب میشود. در رژیم غذایی روزانه حدود ۸-۱۰ میلیگرم آ هن باید وجود داشته باشد.باید توجه داشت که آهن شیر انسان۲ تا ۳ برابر آهن شیر گاو جذب میشود . در صورت کمبود آهن تولید هموگلوبین در گلبول قرمز کاهش یافته ودر نهایت گلبول قرمز کوچک( میکروسیتیک) و کم رنگ (هیپوکروم ) میشود . از طرف دیگر کمبود هموگلوبین منجر به کم شدن ظرفیت خون در حمل اکسیژن به بافتها میگردد در نتیجه اغلب این کودکان رنگ پریده اند .
دلایل ایجاد کم خونی فقر آهن :
_ ذخیره کم آهن بدن در نوزادان نارس یا کمبود ذخیره آهن مادر در دوران بارداری
_ کمبود تغذ یه ای آهن
_ از دست دادن خون با منشا گوارشی ( الودگی انگلی/ زخم معده و روده/ حساسیت به پروتیین شیر گاو
_ اختلال در جذب آهن در اسهال مزمن و یا در بیماری سلیاک
_ مصرف زیاد شیر گاو و غذاهای فاقد اهن
سن شیوع کم خونی فقر آهن :
ذخایر اهن بدن نوزاد که از مادر خود در یافت کرده است تنها برای ۴ تا ۶ ماه اول تولد در نوزادان ترم(رسیده) و در نوزادان نارس تا ۲ ماه اول تولد کافی می باشد .بعد از این سنین در صورت عدم در یافت اهن کافی علایم کم خونی ظاهر می شود . در کل میتوان گفت سن شیوع کم خونی فقر اهن در کودکان ۹ تا ۲۴ ماهگی است.
علایم بالینی کم خونی فقر آهن :
رنگ پریدگی/ تحریک پذیری/ بی اشتهایی/ یبوست/ ضعف عضلات/خستگی زودرس/ تاخیر در رشد وتکامل/ استعداد ابتلا به عفونت و ادم اندامها به دلیل کاهش پروتیین پلاسما / چاق و رنگ پریده به دلیل در یافت شیرزیاد و عدم در یافت مواد غذایی حاوی آهن/ تند شدن ضربان قلب و تنفس/ بزرگ شدن طحال/ کاهش میزان هوش و توجه و کاهش یادگیری
علایم آزمایشگاهی شایع در کم خونی شامل:
کاهش سطح آهن سرم /کاهش سطح فریتین سرم /افت هموگلوبین خون /میکروسیتوز هیپوکرومیا و الکتروفورز هموگلوبین مشخص میشود و تست گایاک مثبت( احتمال دیده شدن خون مخفی یا واضح در مدفوع) CBCdiff/TIBC که با انجام فریتین پروتیین ذخیره کننده آهن در بدن است که اندازه گیری آن در سرم تخمین نسبتا دقیقی از ذخایر آهن بدست می دهد) .)
نکته:
پزشک با بررسی نتایج آزمایشگاهی باید بین این بیماری و مسمومیت با سرب / تالاسمی/ کمبود مس/کم خونی همولیتیک مزمن وبیماری مغزاستخوان و یا بیماریهای مزمن دیگر افتراق قایل شود.
درمان و پرستاری:
بیشترین مقدار آهن در اوایل دوران شیردهی (حدود ۱تا ۳ هفته اول ) میباشد که ۹۷/. میلیگرم در یک لیتر شیر است اما به طور مداوم در طی شیردهی این مقدار کاهش یافته و در ۵ ماهگی به حدود ۳/. میلیگرم در یک لیتر میرسد .بنا براین وقتی پزشک مطمئن شد کم خونی کودک به دلیل کمبود آهن و نه به دلیل بیماری زمینه ای خاصی است معمولا توصیه به مصرف قطره آهن میکند .
آهن به صورت قطره خوراکی/ قرص/ شربت ویا به صورت تزریقی مصرف میشود.در صورت عدم تحمل آهن خوراکی ویا سوء جذب گوارشی از فرم تزریقی استفاده میشود .گاهی در آنمی خیلی شدید از تزریق خون نیز ا ستفاده میشود.
اگر در عرض۲ هفته بعد از شروع درمان خوراکی آهن افزایش آهن دیده نشد پزشک به این موارد شک میکند: وجود یک منبع مخفی خونریزی دربدن / وجود عفونت / عدم مصرف صحیح آهن توصیه شده توسط بیمار ویا وجود بیماری مزمن دیگر…
پیشگیری از بروز کم خونی فقر آهن در کودکان همیشه در اولویت می باشد بنا براین والدین به توصیه های زیر توجه نمایند:
۱ ) برای شیر خواران شیر مادراز ۶ ماهگی و برای شیر خشک خواران از ۴ ماهگی قطره خوراکی سولفات آهن به مقدار ۱ تا ۲ قطره به ازای هر کیلوگرم وزن بدن شیرخوار داده شود .
اگر وزن تولد شیرخوار از۲۵۰۰گرم کمتر باشد پس از اینکه وزن او به ۲ برابر وزن موقع تولد رسید ( حدود ۶ هفتگی ) قطره آهن شروع میشود.
۲) در سال اول تولد شیر گاو به کودک داده نشود زیرا احتمال حساسیت مخاط روده ها به پروتیین شیر گاو وجود داردوممکن است سبب دفع خون به صورت مخفی از طریق روده و مدفوع گردد.
۳) اضافه کردن مواد حاوی ویتامین ث مثل آب میوه جذب آهن را بیشتر میکند. قطره آهن با کلسیم مصرف نشود زیرا جذب آن کاهش می یابد
۴) اگر قطره آهن نیم ساعت قبل از شیر یا غذا داده شود بهتر جذب میشود .
۵) مصرف شیر خشک باید محدود به ۵۰۰ تا ۱۰۰۰سی سی در ۲۴ ساعت شود ومیزان مصرف غذاهای غنی از آهن افزایش یابد.
۶) گاهی شیرخوار ممکن است قطره آهن را تحمل نکرده و استفراغ کند در این صورت باید تعداد قطرات آهن را کم ولی در ۲ تا ۳ وعده در روز به او داد.(در مجموع آهن مورد نیاز را باید دریافت کند
۷) عوارض جانبی مصرف ترکیبات آهن را باید به والدین آموزش داد:
تهوع/ استفراغ و بی اشتهایی / مدفوع تیره رنگ / یبوست / رنگی شدن دندانها
۸) برای پیشگیری از رنگی شدن غیر قابل برگشت دندانها باید قطره آهن را عقب زبان شیرخوار چکانده شود تا با دندانها تماس پیدا نکند و بعد از مصرف آهن دندانها یا لثه های کودک را با مسواک یا پارچه تمییز و پاک کرد ویا بعد از مصرف آهن به کودک آب خوراند.
۹) منابع مهم آهن گوشتها ( قرمز و سفید ) جگر/ ماهی /تخم مرغ /حبوبات ( عد س لوبیا نخود ) / سبزیجات و میوه های خشک مثل برگه ها/ کشمش و خرما می باشد
۱۰) مصرف چای به ویژه چای پر رنگ باید محدود شود به خصوص بعد از صرف غذا.
۱۱) تدابیر دراز مدت شامل : غنی کردن خوراکیها مثل غنی کردن نمک طعام با آهن /آموزش تغذیه صحیح / بهسازی توالت و مبارزه با کرم قلابدار
منبع :
*اعضای هیات علمی دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی .کودک سالم . نشرنور دانش. ۱۳۸۰
*فصلنامه شیر مادر . شماره ۹ بهار۱۳۸۱
مجله درد .شماره اردیبهشت ۱۳۸۳ *
کودکان. نشر پاشا ۱۳۸۰ ORDER *اکبر زاده پاشا. علی تهمتن علی اصغر
فاطمه کلروزی
کارشناس ارشد پرستاری کودک و خانواده
لینک مطلب: سایت پزشکان ایران
مقاله: آیا می دانید نقد کردن چه اثری بر کودکان می گذارد؟
آیا می دانید نقد کردن چه اثری بر کودکان می گذارد؟
کتاب تازه منتشر شده «آمی چوآ» به نام «سرود جنگی ببر مادر»، در مورد تربیت فرزندان، جنجالی به پا کرده که هنوز هم ادامه دارد. «چوآ» در این کتاب از مزایای سخت گیری و تنبیه کردن کودکان سخن می گوید. او معتقد است: «بچه ها را باید مجبور کرد به آنچه که به نظر والدین شان صحیح است عمل کنند و تا آنجایی که می توانند آن را به بهترین نحو انجام دهند.» او حتی یک گام فراتر می رود و می گوید: «در تربیت فرزندان، انتقاد کردن، حتی به شدیدترین شکل آن، بسیار موثر است.» وی با افتخار، این داستان را نقل می کند که روزی پدرش از او انتقاد کرد و او را «آشغال» صدا زد. «چوآ» می گوید این رفتار پدرش موثر بود زیرا او متوجه اشتباه اش شد بی آنکه احساس کند بی ارزش یا «آشغال» است.
این نوع رفتار برای بسیاری از والدین ناراحت کننده است. به خصوص در کشورهای غربی این اعتقاد وجود دارد که این قبیل انتقادهای نیش دار، قطعا و به گونه ای جبران ناپذیر، عزت نفس کودک را از بین می برد. بنابراین چنین رفتارهایی از سوی والدین، نشان دهنده اهمیت ندادن آنها به عزت نفس فرزندشان است. اما «چوآ» معتقد است که عزت نفس کودکان آنقدر هم آسیب پذیر نیست.
مشخص است که بزرگ کردن بچه ها کار ساده ای نیست. در هر دوره ای، والدین با وظیفه سنگین تربیت فرزندان روبه رو بوده اند. با اینکه طرز فکر و شیوه تربیتی تمام والدین با هم متفاوت است، اما نقطه اشتراک شان در این است که همگی می خواهند فرزندانی سالم، شاد، موفق و اجتماعی تربیت کنند. پس این سوال مطرح می شود که چه کاری درست است؟ چه کاری درست نیست؟ چطور باید از کودکان انتقاد کرد تا به نتیجه مطلوب که همان «پیشرفت آنها» است دست یافت؟ ما از مادران خواستیم تجربیات خود با فرزندانشان را با ما در میان بگذارند. همچنین با نگاهی به کودکی و زندگی خود، بگویند به نظر آنها در تربیت شان چه چیزهایی موثر بوده است. این تجربیات والدینی است که خلاصه ای از زندگی و فرزندان خود را در اختیار ما گذاشتند.
● به اصل مطلب اشاره کنید:
خانم «سانانی» ۳۴ ساله، روانشناس بالینی از مومبایی و مادر کودکی شش ساله است. او معتقد است: «انتقاد کردن باید در جهت اصلاح رفتار کودک باشد نه سرزنش کردن و عیب جویی از او. یعنی باید از رفتار، نادرست انتقاد کرد نه از خود کودک. زیرا کودکان به مسایل کلی نگاه می کنند. مثلا وقتی اسباب بازی اش را می شکند، اگر به او بگویید «پسر بد!» دلگیر می شود. توجه به این مساله بسیار مهم است: زیرا عیب جویی کردن، عزت نفس کودک را به طور قابل ملاحظه ای پایین می آورد. احساس ارزشمند بودن، در دوران کودکی با واکنش هایی که از طرف خانواده و مربیان دریافت می کنیم، شکل می گیرد. ما فقط زمانی احساس ارزشمند بودن می کنیم که در کودکی، این باور را در ما به وجود آورده باشند. انتقاد ممکن است این احساس را در ما ایجاد کند که به اندازه کافی شایسته و توانمند نیستیم. این مساله باعث ایجاد حس بی اعتمادی به خود و نداشتن اعتماد به نفس می شود که در تمام عمر به صورت بخشی از ساختار ذهنی ما باقی می ماند.» شما می توانید با تشویق کردن رفتارهای خوب و کم اهمیت جلوه دادن یا حتی نادیده گرفتن رفتارهای ناپسند کودک تان، او را به سوی رفتارهای رضایت بخش سوق دهید. با این روش، کمتر مجبور به انتقاد کردن از او می شوید.
● عجله نکنید؛
درک کنید و مهربان باشید خانم «تیرو مالای» ۴۰ ساله و مادر دو فرزند پنج و هشت ساله، از بنگلور می گوید: به نظر من، در مورد تربیت بچه ها باید دو نکته را در نظر گرفت. اول اینکه هیچ روش یکسانی برای تربیت همه بچه ها وجود ندارد. کودکان با هم متفاوتند. مثلا، پسر بزرگ تر من بسیار حساس است و خیلی زود گریه می کند در حالی که پسر کوچک ترم به شدت خوددار است. دوم اینکه، اگر فرزندان من کار خطرناکی انجام دهند یا نسبت به بزرگ ترها بی احترامی کنند، با آنها بسیار جدی برخورد می کنم و به آنها اجازه جر و بحث نمی دهم. در ضمن باید دقت کنید که هنگام انتقاد از کودک، از مقایسه کردن او با دیگران خودداری کنید.همچنین به یاد داشته باشید که به نقاط مثبت او نیز اشاره کنید چرا که این کار از شدت انتقاد می کاهد.» البته او قبول دارد که این شیوه کاری بسیار حساس است و اضافه می کند که یک بار وقتی پسر هشت ساله اش هنگام حمام کردن، بدون خیس کردن بدنش، شروع به صابون زدن به تنش کرد، او را به شدت مورد سرزنش قرار داد. او می گوید: «ناگهان به او پرخاش کردم که همه بچه های هشت ساله می دانند چطور حمام کنند. تو هم الان باید این کار را بلد باشی. چند بار باید یک مطلب را به تو بگویم؟» اما مادر بلافاصله متوجه شد که حرف نادرستی زده است مخصوصا وقتی که ناراحتی را در چهره پسرش دید؛ چرا که او توقع داشت مادرش ملایم تر با او برخورد کند.
● ملایم و مهربان باشید:
«معمولا نحوه بیان کردن انتقاد، اثرش از آنچه می گویید بیشتر است به خصوص اگر لحن شما خشن یا تحقیرآمیز باشد. کلمات خود را با دقت انتخاب کنید. سرزنش های تند و جملات کلی و کوتاه از قبیل «تو هیچ وقت یاد نمی گیری!» یا «چرا اینقدر بی عرضه ای؟» کودک را خرد می کند.» اغلب، نگرانی های والدین است که آنها را به اینجا می کشاند. خانم «شارما» ۳۲ ساله است و دختری چهارساله دارد. او متوجه شده، دلیل اینکه به فرزندش فشار می آورد جسور باشد، این بود که به نظر او، فردگوشه گیر در دنیای امروز جایی ندارد. وی می گوید: «اما بعد فهمیدم که در این کار افراط می کنم و با گوشزد کردن موارد مختلف او را گیج می کنم، همچنین دریافتم که باید راه و روش ملایم تری در پیش بگیرم.» به یاد داشته باشید که سرزنش کردن های مادر اگر مکرر و تکراری شود بیشتر به فرزندان آسیب می زند. خانم «ماتهور» ۴۱ ساله و مادر فرزندی ۱۲ ساله است. او می گوید: «هرگاه لازم باشد چیزی را به فرزندم تذکر دهم، باید به دقت و ظرافت بیشتری عمل کنم.» گاهی خودداری کردن از انتقادهای مستقیم، واقعا دشوار است و صبر و خویشتن داری زیادی لازم دارد. مادر یک فرزند ۱۲ ساله بودن، همیشه آسان نیست به خصوص در شرایط امروز که بچه ها، رفتارهای ضد و نقیضی از گروه همسالان خود می بینند. اما در مورد یک چیز مطمئن هستم که ما به عنوان والدین، باید جدی و قاطع باشیم، زیرا بچه ها باید تفاوت میان درست و نادرست و خوب و بد را بدانند. او خود با به وجود آوردن حد و مرزهای کاملا مشخص برای فرزندش، این کار را انجام می دهد.
● انتقاد کردن را ممنوع نکنید:
واضح است که در بعضی شرایط، انتقاد کردن از کودکان لازم است. خودداری کردن از این کار باعث می شود فرزند شما در مقابل انتقادهایی که بالاخره روزی با آنها روبه رو خواهند شد، آسیب پذیر شود. بهتر است به کودکان بیاموزید که چگونه با انتقادها برخورد کنند، از آنها درس بگیرند و پیش بروند. آنها همچنین باید تفاوت میان انتقاد سازنده و انتقاد مخرب را بدانند. نتیجه انتقاد مخرب، کم کردن اعتماد به نفس و جرات و در خود فرو بردن تان است. انتقاد سازنده، اما واقع بینانه و غیرمغرضانه است و هدف آن سوق دادن به سمت رفتارهای ارزشمندتر یا فعالیت هایی است که با مهارت ها و استعدادهای تان متناسب ترند. پس به جای اینکه مثلا به فرزند خود بگویید: «تو نمی توانی آواز بخوانی، بی خود وقت خودت را تلف نکن!» بهتر است، بگویید: «تو در ورزش بیشتر از آواز خواندن استعداد داری، فکر می کنم بهتر است ورزش را جدی تر دنبال کنی.» این نکته یادتان باشد قبل از اینکه به عنوان والدین، شروع به انتقاد کردن کنید، به یاد داشته باشید که فرزند شما انسانی کوچک، با همان عواطف و احساساتی است که خود شما دارا هستید. شما دوست ندارید از کسی انتقادهای تند و نیش دار بشنوید، پس فرزندتان را هم در معرض چنین انتقادهایی قرار ندهید. «فرانک.ای. کلارک» چنین می گوید: انتقاد باید مانند باران، آنقدر ملایم باشد که باعث رشد انسان شود بی آنکه به ریشه او آسیب برساند.» انتقادهای شما باید از کودکتان شخص بهتری بسازد. همچنین احساس ارزشمندی و انعطاف پذیری او را در مواجهه با دنیای خارج و انتقادهایی که در زندگی اش با آن روبه رو می شود، بالا ببرد.
● به فرزندانتان نحوه روبه رو شدن با انتقاد را بیاموزید:
انتقاد، یکی از واقعیت های اجتناب ناپذیر زندگی است که کودکان در مدرسه، خانه، محل بازی، محل کار، در هرسن و سال و در هر محله ای از زندگی با آن روبه رو خواهند شد. آموزش دادن نحوه برخورد با انتقاد به بچه ها بسیار مهم است. پس به فرزندان خود بگویید:
۱ ) زود واکنش نشان ندهید:
در مقابل انتقاد، واکنش تند و غیرمعقول نشان ندهید. مجبور نیستید از خودتان دفاع کنید یا برای اثبات حرف تان وارد بحث شوید. اگر فکر می کنید انتقاد وارده، بجاست، از منتقد خود به خاطر نظرش تشکر کنید. اما اگر به نظرتان نادرست و بی اساس آمد، فقط کافی است بگویید: «من با شما موافق نیستم ولی در موردش فکر می کنم.» و به بحث خاتمه دهید. به این ترتیب راه انتقاد را بر خود هموار می کنید و آن شخص نیز متوجه می شود که شما اجازه نمی دهید انتقاد نابجا، حس ارزشمند بودن شما را تحت تاثیر قرار دهد.
۲) واقع بین باشید:
به آنچه گفته می شود دقت کنید و درستی و نکات مثبت آن را بررسی کنید. نگذارید احساسات شما بر واقع بینی تان غلبه کند. بعد از بررسی انتقاد وارد شده، مواردی را که به نظرتان لازم است، اصلاح کنید و پیش بروید. انتقادها را به خصوص اگر تند و شدید باشند، به خود نگیرید. گاهی مردم به این دلیل از دیگران انتقاد می کنند که به آنها نوعی حس برتری و ارزشمندی می دهد. هیچ گاه نگذارید چنین انتقادهایی از ارزش های شما بکاهد.
۳) از آن به نفع خود استفاده کنید:
بپذیرید که در هر انتقادی حقایقی وجود دارد. پس همه انتقادها را عجولانه رد نکنید. اگر در مورد صحت انتقادی شک دارید ، با کسانی که به نقاط قوت و ضعف شما آگاهند و آنقدر دوست تان دارند که حقیقت را به شما بگویند، مشورت کنید.
منبع: واندر وومن، ترجمه: الهام طهوری، روزنامه شرق:
مقاله: انگشتان خوشمزه!!!
مکیدن انگشت یا پستانک در نوزادان و کودک کوچک یک واکنش طبیعی است: زیرا مکیدن در کودکان یک رفلکس طبیعی است که از زمانی که در رحم مادر بوده اند، شروع شده است و به صورت عادت به مکیدن از ۳-۴ ماهگی شکل می گیرد.
مکیدن شست یا انگشت یکی از اعمال سازشی اولیه است که کودک به وسیله آن خود را خوشحال می کند این عادت یک احساس عمیق امنیت به کودک می بخشد که او به آن احتیاج دارد.
مکیدن و جویدن، یکی از روشهایی است که نوزادان و کودکان کوچک به وسیله آن می توانند محیط اطراف خود را لمس کنند. کودک در سنین شیرخوارگی اغلب بعد از غذا خوردن، انگشت خود را می مکد. برخی دیگر از کودکان به محض اینکه پستانک را از دهانشان بیرون بیاورند این کار را می کنند.
اگر کودک نتواند در دوره شیرخوارگی غریزه مکیدن را از طریق مکیدن شیر و از پستان مادر و پستانک ارضا کند، به شیوه هایی مانند مکیدن شست و غیره جبران می کند.
اگر نوزاد یا بچه کوچک شما چیزی در دهان می کند یا انگشت خود را می مکد، وادارش نکنید که از این کار خودداری کند زیرا اگر این کودکان در محیطهای طبیعی و شرایط عادی رشد کنند و محبت ها و توجه لازم والدین وجود داشته باشد موجب می شود که کودک به محیط اطراف توجه داشته باشد و با امکانات تازه ای که اورا با دنیای جدید پیوند می دهد آشنا شود و به تدریج کمتر به مکیدن انگشت روی می آورد و کم کم آن را به طور طبیعی تا قبل از ۳-۴ سالگی کنار می گذارد.
همین طور ممکن است کودک بدون علت و طبق عادتی که در او تقویت شده است این کار را انجام دهد. اگر مکیدن انگشت در سنین بالا مخصوصا در سالهای قبل از مدرسه رفتن مشاهده شود، اختلال است و باید این مسئله را جدی گرفت.
اگر این اختلال در سنین مدرسه وجود داشته باشد باعث می شود که کودک از طرف دیگر همسالان مورد تمسخر قرار گیرد و باعث کاهش اعتماد به نفس در وی می شود.
از دیگر مشکلات این است که هنگامی که کودک انگشت خود را می مکد باعث می شود دهانش باز بماند و عادت کند همیشه از طریق دهان تنفس کند.همچنین مکیدن انگشت در بعضی مواقع باعث می شود کودک به علت اینکه زبانش در حالت عادی نمی ماند سرزبانی صحبت کند.
همین طور مکیدن انگشت می تواند یک کودک را آنقدر آرام کند که دیگر توجه ای به اطراف نداشته باشد مثل مدرسه و معلم. کودک خیال پرداز شده و نمی تواند به چیزی توجه و تمرکز کند.
توصیه می شود والدین این مشکل را در این مواقع جدی بگیرند:
۱) کودکان از ۳ سال به بالا که اکثر مواقع انگشت می مکند.
۲) کودکانی که زبانشان را موقع صحبت به پشت دندانها می گذارند و تلفظ خوب انجام نمی دهند.
۳) مواقعی که رشد دندانها آغاز شده و مکیدن انگشت می تواند تاثیری در رشد دندانها داشته باشد.
۴) زمانی که کودک به درجه درک مسائل رسیده باشد و بتواند مفهوم حرفهای شما را درک کند.
مکیدن انگشت در سنین بالا، معمولا شبها قبل از خواب، موقع گرسنگی، هنگام تماشای تلویزیون، بی خوابی و بیماری و استرس مشاهده می شود.
کودکان معمولا با روشهای مختلفی با استرس برخورد می کنند یکی از روشهای برخورد کودکان با استرس به دست آوردن امنیت از طریق مکیدن انگشت می باشد. برای از بین بردن این عادت معمولا بعد از دوران شیرخوارگی استفاده از تنبیه، تلخ کردن یا بستن شست یا سرزنش و بی حرکت کردن آرنج بی فایده است و حتی موجب تشدید می شود.
● توصیه هایی برای از بین بردن عادت مکیدن انگشت:
با بچه ها صحبت کنید و بگویید که چرا باید این عادت را ترک کنند این ترک عادت به یکباره برای کودک مشکل است.
در ابتدا سعی کنید قرارهائی برای کودک بگذارید. برای مثال فقط هنگام تماشای تلویزیون انگشتش را به دهان نبرد و به مرور زمان موقعیتها و زمانها را زیادتر کنید.
با کودک قرار اشاره ای بگذارید و در نزد دیگران با آن اشاره ها به او بفهمانید که این کار را نکند.
مکیدن انگشت برای کودکان بیشتر در مواقعی پیش می آید که بی کار هستند و یا عدم اطمینان دارند در این مواقع وسیله ای به دست او دهید تا حواسش پرت شود. از بین رفتن این عادت یک روزه امکان پذیر نیست. حداقل روی ۳ ماه وقت فکر کنید. با کودکان مثبت برخورد کنید او را تنبیه نکنید. وقتی انگشت خود را می مکد به او بی محلی کنید و وقتی این کار را انجام نمی دهد با او مثبت برخورد کنید و توجه تان را به او بیشتر کنید. هر روزی که انگشتش را نمی مکد روی کارت ستاره ای بچسبانید و در ازای تعداد معینی از ستاره ها به او هدیه دهید. اگر کودک خودش مایل است برای یادآوری بصری یک نوار چسب به انگشتش بچسبانید این مسئله می تواند به او کمک و یادآوری کند.
هنگامی که کودک خواب است و انگشتش در دهانش است دستش را از دهانش خارج کنید.
در بعضی مواقع یک دندانپزشک می تواند به این قضیه کمک کند.
منبع: روزنامه مردم سالاری
کودکانه: مجموعه ای از تصاویر کوچولوهای بامزه!
لینک دانلود: (بیش از ۱۸۰ تصویر)
https://rapidshare.com/files/460411562/Koodakyar.com_Cute-Babies-Collection_Part1.rar
https://rapidshare.com/files/460412181/Koodakyar.com_Cute-Babies-Collection_Part2.rar
https://rapidshare.com/files/460448160/Koodakyar.com_Cute-Babies-Collection_Part3.rar
https://rapidshare.com/files/460415894/Koodakyar.com_Cute-Babies-Collection_Part4.rar
https://rapidshare.com/files/460417590/Koodakyar.com_Cute-Babies-Collection_Part5.rar